Aποχαιρετισμός του Προϊσταμένου Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Α/θμιας Εκπαίδευσης Δ. Μακεδονίας Ιωάννη Μπάκανου

     Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, Όλα τα πράγματα έχουν την αρχή και τέλος τους. Η καμπύλη της εκπαιδευτικής μου θητείας έκλεισε αισίως και την καθοδική της πορεία. Το ταξίδι μου στην εκπαίδευση ήταν από τα ομορφότερα στη μέχρι τώρα ζωή μου. Κάθε μέρα ήταν μια καινούρια μέρα, με νέους ορίζοντες, άλλα ενδιαφέροντα και νέους κόσμους. Η επικοινωνία και η συνεργασία μου μαζί σας μου πρόσφερε ζωή, δύναμη και όνειρα. Οι ανοικτές καρδιές σας και οι πόρτες των σχολείων σας πάντοτε πολλαπλασίαζαν τις υποχρεώσεις μου απέναντί σας. Διαρκώς τη σκέψη μου βασάνιζε η ιδέα να μην γίνω βαρετός με την παρουσία, το βλέμμα μου και τα λόγια μου. Αναζητούσα και προσπαθούσα να μεταδώσω ό,τι φλόγιζε την δική μου ψυχή. Δεν ξέρω τι πέτυχα, αλλά είμαι βέβαιος ότι προσπάθησα και ενδιαφέρθηκα. Πάντοτε στη ζωή μας θα υπάρχουν μισοδιαβασμένα ή αδιάβαστα βιβλία, έργα που ποτέ δεν αρχίσαμε ή άλλα που αφήσαμε στη μέση.     

    Πίστευα και πιστεύω στο δάσκαλο και τον θέλω πάντοτε υπερήφανο και ελεύθερο. Πράξη ελευθερίας είναι η διδασκαλία μας αλλά με σχέδιο, πρόγραμμα, πρωτοβουλία και όνειρο. Κάθε στιγμή να γνωρίζουμε τι κάνουμε, πώς το κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Τίποτε να μην κάνουμε σήμερα, όπως το κάναμε χτες, γιατί το σήμερα είναι διαφορετικό από τα περασμένα. Όλα γύρω μας αλλάζουν και αυτή είναι η ζωή. Ούτε εμείς μένουμε ίδιοι ούτε και τα παιδιά μας. 

    Τα παιδιά μας, που η γενιά μας τα έκλεψε τα όνειρα και σήμερα τα βάζει να διανύσουν μια νέα ατραπό, το τέλος της οποίας είναι αβέβαιο. Και αυτό είναι τώρα το χρέος μας: να δώσουμε με το έργο μας τη δυνατότητα στα παιδιά μας να πλάσουν όνειρα ελπίδας για τη ζωή τους. Να κερδίσουμε την ψυχή τους με άφθαρτα πρότυπα πολιτικής και ηθικής αρετής. Να τα διαπαιδαγωγήσουμε με το λόγο της αλήθειας και το λιτό βίο μας, δάσκαλοι και πολιτικοί. Και η ιστορία μας διαθέτει γι’ αυτή τη διαπαιδαγώγηση μεγάλα παραδείγματα ανθρώπινων μορφών και συλλογικών κοινωνικών λειτουργιών. 

    Προσωπικά, δέχομαι το αυτονόητο: διαρκώς θα υπάρχει η διάδοχη κατάσταση με πρόσωπα ικανά με όρεξη για δουλειά και νέες ιδέες, που θα προωθήσουν με επιτυχία το εκπαιδευτικό έργο που ταιριάζει στο λαό μας. Το κέντρο των ενδιαφερόντων μας να αποτελέσει η εκπαιδευτική πραγματικότητα, δηλαδή το Σχολείο ως χώρος εργασίας. Το έργο μας να το νοηματοδοτεί η προσωπική μας σχέση με τα παιδιά, την κοινωνία και τις συλλογικές κοινωνικές διαδικασίες. Και ας είναι οι περιστάσεις δύσκολες. Τα όνειρά μας οι στερήσεις τα γεννούν. Θα «διαβάσουμε, θα προσπαθήσουμε και θα πολεμήσουμε» για καλύτερη παιδεία και ευημερία του λαού μας. Αγαπητοί/-ές Συνάδελφοι, φεύγω ευχαριστημένος από την εκπαίδευση. Θέλω να πω για το κοινό έργο που επιτελέσαμε. Οφείλω θερμά ευχαριστήρια σε όλους/όλες σας: περιφερειακή διευθύντρια, στελέχη της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, διδακτικό προσωπικό των Σχολείων και των υπηρεσιών με τα οποία είχα την καλή τύχη να επικοινωνώ και να συνεργάζομαι. Εύχομαι να έχετε υγεία, ευτυχία, όνειρα προσωπικά και συλλογικά για την πρόοδο των παιδιών του λαού μας. 

                                                                                                                                 Με τιμή και ευγνωμοσύνη
                                                                                                                                     Ιωάννης Π. Μπάκανος