«Τώρα κρίνεται πόσο μετράει ο Αλέξης» Του Γιώργου Χρ.Παπαχρήστου

Με τους μάγους και τους προφήτες δεν τα είχα ποτέ καλά, πάντοτε ήμουν πολύ επιφυλακτικός όταν άκουγα διαφόρους να προβλέπουν. Ειδικά με την κρίση, μου την έδιναν απίστευτα κάποιοι τύποι που περιφέρονταν στις πλατείες των «αγανακτισμένων» και δήλωναν, αδιάντροπα, ότι αυτοί την είχαν προβλέψει την κρίση, αυτοί τα έλεγαν αλλά κανείς δεν τους άκουγε. Κολοκύθια, τίποτε δεν είχαν προβλέψει. Το κομμάτι τους έκαναν στις πλατείες, και τίποτε παραπάνω, επιχειρώντας μερικοί εξ αυτών να εξαργυρώσουν πολιτικά όποτε θα... γίνονταν οι εκλογές την πελατεία που είχαν αποκτήσει δημοκοπώντας ασύστολα. Ορισμένοι τα κατάφεραν στις εκλογές, άλλοι όχι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.

Η επισήμανσή μου αφορά την καταστροφολογία που διακινείται τις τελευταίες ημέρες, απόρροια του εκλογικού αποτελέσματος, για τους λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς που θα επέλθουν αν δεν προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας στη χώρα και οδηγηθούμε σε εκλογές. Σιγά, φοβηθήκαμε...

Θα προλάβουμε... τους Μάγια;

Εδώ οι Μάγια το έχουν πει καθαρά, ότι ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21/12/12, άρα τι σημασία έχει αν εμείς καταστραφούμε ως χώρα από μόνοι μας επτά μήνες πιο νωρίς; Αφού θα συμβεί που θα συμβεί, ας το κάνουμε εμείς πρώτοι, να έχουμε να λέμε ότι σε κάτι, βρε αδερφέ, έχουμε κερδίσει μια πρωτιά. Βαρέθηκα να ακούω ότι είμαστε σε όλα τελευταίοι. Ας ανοίξουμε τον κύκλο της καταστροφής, να μην μείνει κολυμπηθρόξυλο, που έλεγαν και παλιά. Δεν τα κατάφερε ο Γιώργος πέρσι να καταστρέψει τον πλανήτη με το δημοψήφισμα, ας γίνει τώρα, να τελειώνουμε. Εγώ δεν έχω κανένα άγχος. Ο,τι είναι να γίνει, θα γίνει, άρα προς τι όλη αυτή η συζήτηση η οποία στο τέλος τέλος το μόνο που καταφέρνει είναι να αυξάνει την πελατεία των ψυχολόγων/ ψυχιάτρων;

    Κι έπειτα, θα με ενοχλήσει εμένα που δεν τα κατάφερε ο Γιώργος να διαλύσει (μαζί με τη χώρα και) τον πλανήτη, αλλά τώρα διεκδικεί τον ρόλο αυτό ο (πίσω από τις λέξεις...) Αλέξης; Ας το κάνει το παλικάρι, εκεί θα τα χαλάσουμε;

Καβάλησε το καλάμι

Ο Αλέξης... μεγάλη ιστορία. Κλασική περίπτωση ανθρώπου που πήραν τα μυαλά του αέρα, και δεν μπορεί να ξεπεζέψει το καλάμι που καβαλάει με μανία από το βράδυ της Κυριακής. Βεβαίως ήταν ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών. Ασφαλώς δικαιούται να πανηγυρίζει. Είναι λογικό να αισθάνεται σαν να έχει κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Είναι φυσικό να συμπεριφέρεται ως απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, αλλά...

Αλλά φίλε μου, από το πώς διαχειρίζεσαι τη νίκη σου κρίνεται το πόσο σοβαρός είσαι. Πόσο βαρύς είναι ο ίσκιος σου, και πόσο τελικά μετράς. Αλλιώς γίνεται χωρίς να το καταλάβεις... Αλέξης. Τη μια μέρα απαιτείς δηλώσεις μετανοίας από τους συνομιλητές σου, πριν τους συναντήσεις. Την άλλη συζητάς μαζί τους και βάζεις στο συρτάρι τις απαιτήσεις. Αναλαμβάνεις τη διερευνητική εντολή κι αντί να συμπεριφερθείς ως υπεύθυνος και σοβαρός πολιτικός ηγέτης, την περιφέρεις εδώ κι εκεί, συζητώντας με γιατρούς, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, θυρωρούς, και κάθε πικραμένο που θα βρεθεί μπροστά σου...

Επανεξέταση ζήτησε

Ασε, δε, τα παραμύθια που διακινούσε προεκλογικά, αλλά και μετά τις εκλογές περί κατάργησης του Μνημονίου και επαναφοράς μισθών και συντάξεων στα προ του Μνημονίου επίπεδα. Απίθανα. Οπως όλοι, και όταν λέω όλοι, εννοώ Ο-ΛΟΙ, διαβάσαμε στην επιστολή του προς τον Μπαρόζο και τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες ότι πουθενά δεν λέει πως αυτός θα καταργήσει το Μνημόνιο. Ζητάει, με ύφος ταπεινό, τολμώ να πω, την επανεξέταση του Μνημονίου - επανεξέταση λέμε. Τόσο σκληρός, σαν την καρδιά ενός μαρουλιού...

Και δεν αναφέρομαι καν στα καλαμπούρια περί μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους της Ελλάδας - κάτι που θα σήμαινε εθελούσια χρεοκοπία. Βεβαίως στην Ελλάδα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει και μάλιστα ακινδύνως. Βεβαίως, το ίδιο ακινδύνως μπορεί να παραμυθιάζει τον κόσμο - αφού υπάρχουν κάποιοι που τον πιστεύουν, δεν φταίει αυτός, φταίνε εκείνοι που μασάνε. Κατανοητό;

Μας ταρακούνησε το αποτέλεσμα

Θέλω να ελπίζω. Γιατί το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής που μας ταρακούνησε όλους - κι όταν λέω όλους, θα το επαναλάβω, εννοώ Ο-ΛΟΥΣ - είναι αποτέλεσμα πολλαπλών διεργασιών, και ως εκ τούτου και πολλαπλής ανάγνωσης. Τόσο η κατάρρευση των δύο κομμάτων του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού όσο και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η φρικώδης είσοδος στο πολιτικό προσκήνιο των φιλοναζιστών χρυσαυγιτών οφείλονται σε σειρά λόγων που δεν είναι απαραίτητα εξαρτημένοι από τα μνημόνια και όσα εκείνα επέφεραν στη ζωή μας. Κατά τη γνώμη μου, τον κύριο λόγο έπαιξε η συσσωρευμένη οργή των πολιτών που μεταφράστηκε σε τιμωρία για ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αυτό, και τίποτε περισσότερο. Ολα τα άλλα είναι παρωνυχίδες μπροστά στη διάθεση των ψηφοφόρων να τιμωρήσουν όσο πιο σκληρά γινόταν. Και το έκαναν. Μένει τώρα να δούμε εάν γίνουν εκλογές τον Ιούνιο, αν θα είναι οι ψηφοφόροι το ίδιο θυμωμένοι. Ή θα το σκεφτούν καλύτερα...

Θα πάει μακριά η βαλίτσα;

Οχι μόνο επιμένει, αλλά δείχνει και αμετανόητος ο αξιότιμος κύριος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως και όλη αυτή η υπέροχη παρέα των Γερμανών! Νομίζουν - αλίμονο... - ότι με παρεμβάσεις όπως αυτές στις οποίες έχουν αναλωθεί το τελευταίο διάστημα θα καταφέρουν να «συνετίσουν» το ελληνικό εκλογικό σώμα. Παρασκευή πριν από τις εκλογές, αν έχετε Θεό, ο υποτίθεται σοβαρός Σόιμπλε μάς προειδοποίησε ότι αν δεν ψηφίσουμε συνετά για συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα υπάρξουν επιπτώσεις στην προσπάθεια για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας. Τον άκουσαν τον Σόιμπλε οι ψηφοφόροι και την Κυριακή πήγαν μαζικά στις κάλπες να ψηφίσουν ό,τι τους κατέβαινε, αλλά όχι τους κυβερνητικούς εταίρους στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Τώρα έχουν αρχίσει το ίδιο βιολί. Συγγνώμη, πόσο μακριά θα πάει ακόμη αυτή η βαλίτσα;